Ja, weer pfffff! Wat doe ik mezelf toch aan: ik die eigenlijk een bloedhekel heb aan klimmen en vandaag was het weer raak! Tja, die luitjes bouwen mooie dingen nu eenmaal hoog, dus..... dan zit er niks anders op! Ik had gisteren 2 Australische vrouwen ontmoet, die bij mij in het hotel logeerden. Ze maken ongeveer dezelfde route als ik. Ze doen ook alles met het openbaar vervoer. Ik was van plan om naar Kandy te reizen en zij ook. Maar ondertussen kom je dan ook langs Dambullah, waar grottempels zijn. Die twee combineren met het openbaar vervoer was erg lastig, dus zijn we vanmorgen met de taxi vertrokken. Eerst dus naar Dambullah. Dit ligt ongeveer in het midden van het land en iets meer de bergen in. Het landschap wordt steeds weelderiger. Zo mooi dat intense groen van de bomen, al die prachtige tropische bloemen, de rijstvelden en de woest stromende rivieren ertussendoor. Het is overal even druk op de weg. Tot nu toe heb ik alleen nog maar op twee baans wegen gereden. Ik weet eigenlijk niet of er ook 4 baans zijn. De taxoichauffeur sprak goed Engels en hij bracht ons eerst naar een enorm boeddhistisch complex met een klooster, een gebedshuis, natuurlijk weer de enorme Ficus en een gigantisch groot Boeddhabeeld helemaal bedekt met bladgoud. Vanaf dat beeld liep er hoog een pad waar een stuk of 60 beelden opstonden van monniken die lopen te mediteren. Halverwege krijgen ze gaven aangereikt om aan Boeddha te offeren. Echt levensecht gedaan. Zooooo mooi!

Daarna naar de grottempels. Ook deze staan weer op de werelderfgoedlijst. Oorspronkelijk woonden de monniken daar, maar nu staan ze boordevol met honderden boeddha’s. Een aantal is uitgehakt uit de rots, maar de meesten zijn van klei gemaakt en daarna beschilderd. Het geheel stamt uit de 11de eeuw, maar de kleuren zijn nog zo mooi. Je mocht er ook gewoon fotograferen. De plafonds waren een bezienswaardigheid op zich. Werkelijk helemaal beschilderd, er was onbewerkt stukje bij. Allemaal scenes uit het leven van Boeddha. Ook hier liepen weer veel mensen met witte en paarse lotusbloemen om te offeren. Maar om er te komen moesten we weer flink klauteren. Bij alle tempels moet je op blote voeten lopen. Dat was hier geen pretje, omdat de stenen bloedheet waren. Net zo heet als in de zomer op het strand. Het was een koddig gezicht hoe iedereen heen en weer liep te wippen om zo min mogelijk die stenen aan te raken. Binnen in die 5 grotten was het enorm benauwd, o.a.de lampen. Het was heel imposant!

De chauffeur stelde voor om nog naar een mooie botanische tuin te gaan. Nou dat wilden we wel. Bij het woord tuin hebben wij toch een ander idee dan hier. Het was gewoon een groot stuk oerwoud, waar alles groeide wat bij ons op de vensterbank en in de keukenkastjes staat: enorme gatenplanten, krulvarens, dracena’s en ga zo maar door. Erg leuk is vooral om te zien hoe gember groeit en koffie, kruidnagelen, nootmuskaat, foelie, vanille, kurkuma, peper, steranijs, pinda’s en ga zo maar door. Ik heb het natuurlijk in andere landen ook al wel gezien, maar het blijft leuk. Wat ook zo bizonder is, is dat bijna alles van de planten wordt gebruikt ook voor medicinale toepassingen. Het zij het blad, het zij de bast of de vrucht. Veel wordt tot olie geperst.

We kregen nog een gezichts- en schoudermassage van een paar bloedmooie boys. Helemaal verkwikt stapten we weer in de taxi op weg naar Kandy. Het verkeer is hier een gekkenhuis met al die tuktuks, brommers en scooters tussen de auto’s. Maar we hebben het overleefd en zijn in het hotel aangekomen. Ik heb een loei van een kamer, waar ik regelmatig op zoek ben naar mezelf;-)

De Australische dames reizen morgen verder, maar ik blijf hier nog een nacht. Ik moet vanaf nu een beetje gaan plannen om op tijd in de buurt van Colombo uit te komen voor de terugreis.