Vandaag heb ik een rustige dag genomen, hoewel rustig????? Ik moest wel om 05.00 uur klaarstaan om Naar Wilpattu National Park te gaan. Er waren nog 3 mensen uit mijn hotel die erheen gingen. We werden opgehaald met een busje en na een uur rijden kwamen we bij het park. Daar stapten over in een open jeep. Dit park is het grootste van Sri Lanka. De zon kwam net op en het wemelde van de vogelgeluiden. Een prachtig gehoor al dat gekwetter, gesjilp door elkaar. Het was nog stervenskoud in die jeep, toen hij ging rijden. Dit park staat bekend om zijn apen, beren en luipaarden en die hoopten we natuurlijk te spotten. We reden op een smal pad met heel veel hobbels en kuilen, soms heel dicht begroeid zoals een echte jungle met veel bomen met open luchtwortels, die als een bos electriciteitsdraden om de bomen kronkelden, dan weer kwamen we in een savanne achtig gebied en ook veel prachtige meren vol waterlelies en watervogels. We hebben heel veel dieren gespot, waarvan de meesten ook op de Veluwe te zien zijn. Ik zag een rose ooievaar en die had ik nog nooit gezien. We hotseklotsten drie uur over die paden, maar helaas hebben de beren en de luipaarden zich niet laten zien. Ik vraag me af of die beesten ooit wél tevoorschijn komen of dat het gewoon een lokkertje is voor toeristen. Het was dus wel mooi, maar niet spectaculair. Nu ben ik ook wel een beetje verwend met safari tochten, waarbij we the big five hebben gezien zoals in Zuid Afrika en ook in Indonesië en Guatemala hebben we prachtige safari’s gedaan. Nou ja, helemaal beurs kwamen we weer in het hotel. Met een van de andere hotelgasten ben ik ‘smiddags nog naar de heiligste plek voor Boeddhisten geweest: Mihintale. Daar heeft een leerling van Boeddha voor het eerst de filosofie van Boeddha in Sri Lanka aan de mensen onderwezen. Zoals altijd zijn die heilige plaatsen op onmogelijke plekken. Ook hier weer, bovenop een enorm steile rots. Maak het wat toegankelijker zou je zeggen dan win je meer zieltjes. Het waren heel ruwe ongelijke trappen en......... je moest op blote voeten naar boven!!!!!!!! Ongeveer 800 treden!!!!!! Nou mijn net wat geheelde voeten liggen nu dus weer helemaal open!!! (ja,ja ik weet het: ik doe het mezelf allemaal aan ;-) )

Verder relaxen bij het zwembad en straks eten in de prachtige tuin van het hotel. Dan is deze dag ook weer voorbij, de dag waarop mijn lieve Jan alweer drie jaar geleden is gestorven. Ik voelde hem toch heel dicht bij me en oh wat zou hij weer genoten hebben van al het moois hier!

Morgen ga ik met de bus naar de oostkust van het eiland naar Trincomalee en Pasikuda.